External Voting and the Democratic Boundary Problem: A Democratic Inclusion Analysis of the Turkish Case

Özet

Türkiye’nin yurt dışı oy hakkı reformları, ulusötesi çağda demokratik sınır sorununu ortaya koyar niteliktedir. Bu makale, Türkiye’nin yurt dışı oy hakkı reformlarını dört tarihsel dönemde (1950- 2014), “demokratik sınır sorunu” bağlamında incelemekte ve yurt dışı oy kullanma hakkının meşruiyetini üç temel demokratik kapsayıcılık ilkesi (“Tüm Tabi Olanlar,” “Tüm Etkilenenler,” “Paydaşlık”) ışığında değerlendirmektedir. Bu çalışma niteliksel ve yorumlayıcı bir yaklaşımla, birincil hukuki kaynaklar temelinde analiz edilmiştir. Bu çalışmanın bulguları, Türkiye’nin yurt dışı seçmenlerine tanıdığı hakların tutarlı bir kuramsal gerekçeden ziyade çoğunlukla pratik ve mevzubahis ilkelere göre çelişkili politik uzlaşmalar ile şekillendiğini göstermektedir. Makale, Türkiye örneğini küresel literatüre yerleştirerek, yurt dışı oy hakkı uygulamalarının değerlendirilmesinde karşılaştırmalı ve çoğulcu bir kavramsal çerçeve geliştirmektedir.